Πένθος

Λίγο πριν ξημερώσει

Ένα τηλέφωνο θα κόψει σαν μαχαίρι την σιωπή

Λίγο πριν ξημερώσει

Οι άνθρωποι θα λυγίσουν μένοντας φτωχοί και αδύναμοι

Αδύναμοι όπως τα ξύλα όταν καίγονται στην φωτιά

Φτωχοί όπως όταν ξεριζώνει κάποιος μια καρδιά

Τότε το πένθος θα εμφανιστεί πριν ο ήλιος ανατείλει

Το πένθος και η ανάμνηση θα είναι αυτά που θα μείνουν πίσω και θα πονάνε.

Μόνο ο χρόνος πολύ αργότερα θα απαλύνει τον πόνο και θα κάνει τις αναμνήσεις πιο υποφερτές

Γιατί οι πληγές θα είναι για πάντα εκεί όσο και αν θέλουν με κάποιο μαγικό τρόπο να εξαφανιστούν.

Και τότε με αυτή την απλή σκέψη θα ζητάνε κάτι αδύνατο.

Όμως η ελπίδα θα υπάρχει πάντα και όταν εμφανιστεί θα τους κάνει να πιστέψουν ότι όλα είναι δυνατά.

Γιατί τελικά το πένθος δεν είναι τίποτα άλλο από το συναίσθημα της στεναχώριας που έχουν οι άνθρωποι και έπειτα να προχωράνε.

Ξέρεις τι να φοβάσαι?

Ξέρεις τι να φοβάσαι;

                Ίσως να είναι οι ψίθυροι που δεν θα ακολουθήσουν μια μέρα

Ίσως να είναι οι αναμνήσεις σου που θα ξεχαστούν μια μέρα

Ξέρεις τι να φοβάσαι;

Το χιόνι που πέφτει αργά και εσύ δεν βλέπεις το νόημα της ύπαρξης του

Το δάκρυ που κυλάει αργά πάνω στο μάγουλο ενώ μωρού και εσύ αναρωτιέσαι γιατί υπάρχει το αίσθημα της λύπης

Ξέρεις τι να φοβάσαι;

Το σκοτάδι που υπάρχει μέσα στην καρδιά και το μυαλό σου

Την έλλειψη της ελπίδας στα μάτια των ανθρώπων

Ξέρεις τι δεν θα πρέπει να φοβάσαι;

Την μοναξιά

Ένα από τα πολύτιμα αγαθά αυτού του κόσμου

Εκείνη που σε βοηθάει  να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου

Εκείνη που ξέρεις ότι σε όποιο σημείο του κόσμου ή του χρόνου θα σε ακολουθήσει

Απλά πρόσεξε

Γιατί αν γίνει μοναδική σου φίλη μπορεί να χαθείς

Να χάσεις τον εαυτό σου

Να γίνεις κάποιος άλλος

Να γίνεις κάτι που δεν θα θέλεις να γίνεις

Πίστεψε με

Το έζησα