Στάθηκε ακίνητη
και ποθητή
Σαν να ήξερε ότι
το επόμενο πράγμα που θα έπαιρνε δεν
ήταν απλά ένα βλέμμα
Αλλά ένα παθιασμένο
φιλί στο στόμα
Ήξερε ότι όλος
ο κόσμος ήταν δικός της.
Ισορροπία.
Τέλεια και
αυθεντική ισορροπία
Είχε κυριαρχήσει
μέσα της ανάμεσα στα πρέπει που την
προβλημάτιζαν
Μετά από καιρό
είχε δώσει το φιλί σε εκείνο το θέλω
Και την αγκαλιά
σε εκείνο το πρέπει
Τα πάντα
ξεκαθάριζαν αργά στο μυαλό της
Μόνο τα θέλω με
τα λόγια και τις πράξεις του την τραβούσαν
προς τα πίσω
Μόνο τα πρέπει
με τα λόγια και τις πράξεις την τραβούσαν
προς τα εμπρός
Και τότε απλώθηκε
εκείνη η φωτιά
Εκεί μέσα στο
λαιμό της
Κάθε στιγμή
αναζωπυρωνόταν με κάθε φιλί
Κάθε φορά
Πότε άρχισε αυτή
η φωτιά?
Πότε άρχισε αυτή
η επιθυμία?
Ίσως να ήξερε
και να μην το έλεγε ούτε η ίδια στον
εαυτό της
Εκείνη την ημέρα
Εκείνη την ημέρα
που ο ουρανός ενωνόταν με την θάλασσα
Εκείνη την ημέρα
που υπήρχε η απόλυτη γαλήνη την στιγμή
που έδυε ο γλυκός ήλιος
Και ένα κομμάτι
από τον πίνακα του κόσμου ξετυλιγόταν
μπροστά της
Τότε γεννήθηκε
η επιθυμία
Η επιθυμία που
είχε χτυπήσει τόσες φορές την πόρτα
Και την είχε
αγνοήσει
Τώρα ήταν εδώ
Και πριν το
καταλάβει
Το φιλί είχε
έρθει και ακουμπούσε γλυκά τα χείλι
της.
