Ωραίες ιστορίες. Αλλά σίγουρα όχι για εμένα.
Τον εαυτό μου τον θυμάμαι 6 χρονών να είμαι στο κομοδίνο στο παλιό μου δωμάτιο και να γράφω γράμμα στην νονά μου που ζει στην Κρήτη. Να της λέω πως πέρασα την χρονιά μου. Και αυτό που πάντα με ενοχλούσε ήταν ότι δεν μπορούσα να εκφραστώ. Ήξερα ότι μετά την δικιά μου γραφή, θα το έπαιρνε η μαμά μου και θα το διάβαζε. Στην νονά μου έγραφα ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω ταχυδρόμος. Δεν της έλεγα ότι όλο μου το είναι ψοφά να τραγουδά. Να γίνω τραγουδίστρια ήθελα πιο πολύ από οτιδήποτε στο κόσμο. Όμως ήξερα όλα τα κορίτσια ήθελαν να γίνουν το ίδιο. Δεν ήθελα να είμαι ίδια. Και έτσι τα Χριστούγεννα άρχισαν. Ας κρύψουμε τα πρώτα θέλω μας.
Ηλικία των 8 χρονών. Έρχεται ο μπαμπάς μου με ένα CD με αγγλικά τραγούδια από την εφημερίδα. Προσπαθώ να τα μάθω. Ταυτόχρονα στα αγγλικά μας μαθαίνουν το πρώτο αγγλικό μας τραγούδι... "White Christmas",λέει η κυρία Κατερίνα και με το μολύβι γράφω στο τετράδιο μου. Αλήθεια ήταν από τους πρώτους μου αγώνες να μάθω κάτι διαφορετικό. Μας βάζει να το πούμε ένας ένας. Σηκώνομαι να τραγουδήσω. Πιο φάλτσα δεν έχω ξανά πει κομμάτι. "Εσύ δεν θα το πεις. Εσύ δεν έχεις φωνή" και το χέρι της με δείχνει.
"Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα" η ατάκα γράφετε στο κεφάλι μου. Έρχονται οι βαθμοί στα αγγλικά. Σκατά. Οι γονείς μου δεν έρχονται καν στην γιορτή γιατί λέει δεν αξίζουν οι βαθμοί αυτοί για να έρθουν...
Ηλικία των 15. Α Λυκείου και λέω... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΒΑΘΜΟΥΣ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ! Επιτέλους θα περνούσα Χριστούγεννα χωρίς να με κοιτούν κάπως στο τραπέζι για τους βαθμούς... Είναι από εκείνες τις χρονίες που θα έχω την τύχη να ζήσω εκείνα τα Χριστούγεννα που λέγανε όλοι. Το χιόνι εμφανίζεται και απλά εκείνα τα Λευκά Χριστούγεννα πάνε να πραγματοποιηθούν. Όμως αυτό δεν έγινε ποτέ. Αποφασίζουν όλοι να με συγκρίνουν με τα ξαδέρφια μου και να με μειώνουν. ΩΡΑΙΑ.
Ηλικία των 19 = Θάνατος
Ηλικία των 20 = Θάνατος
Ηλικία των 21 = Χωρισμός
Ηλικία των 22 = Χωρισμός
Ηλικία των 23. Από κάπου ξεπήδησε η αγάπη. Η ολότελα δικιά μου αγάπη για την γιορτή. Νομίζω τα Χριστούγεννα του 2017 ήταν από τα πιο όμορφα... Ξημέρωνε το 2018 και δεν ήξερα..
Ηλικία των 24.
Είμαι στην χορωδία και θα πούμε το White Christmas. Κανείς δεν θα καταλάβει γιατί βουρκωσα. Η αλήθεια ήταν ότι η στίχοι όντως είχαν γίνει πραγματικότητα.
"I'm dreaming of a White Christmas" Τα είχα ονειρευτεί. "Θυμάμαι στα παλιά χρόνια κάποια Χρίστούγεννα λευκά" ,ναι. Θυμόμουν εκείνα τα Χριστούγεννα πριν 9 χρόνια με το χιόνι και την αυτοπεποίθησή μου στο πάτο.
"Χριστούγεννα λευκά πάλι και ξανά είμαστε παιδιά", θυμόμουν εμένα στο κομοδίνο να γράφω γράμμα και να μην λέω αυτό που ήθελα. Θυμόμουν εμένα που είχα αρχίσει να αναγνωρίζω τι κάνουν οι άλλοι.
"Σε γιορτή μεγάλη χαρά. Πλημμυρίζει πάλι η καρδιά".
Χριστούγεννα λοιπόν. Είναι γιορτή για όλους. Για εμένα καταλάβατε ότι δεν την συμπαθώ. Αλλά την ώρα που τραγουδαγα πάνω στην σκηνή έβλεπα σε μια γωνιά το κοριτσάκι που έγραφε γράμμα και δεν έλεγε το μυστικό του. Το κοριτσάκι που ήταν φάλτσο. Το κοριτσάκι που παλεύει ακόμα. Το κοριτσάκι που πια δεν έχει μυστικά και φωνάζει τα θέλω του.
Κοριτσάκι μου καλό, τα καταφέρνουμε. Πάμε να τους διαψεύσουμε όλους. Καλά σου Χριστούγεννα.
