Είμαι Ακόμα?

Είμαι ακόμα στο μυαλό σου? ‘Έφυγα? Ξεχάστηκα? Μήπως πέθανα από μοναξιά? Πάλι ζω μέσα στα όνειρα που έφτιαξα μόνη μου? Μήπως φταις εσύ που τα έφτιαξα? Μήπως φταις εσύ που τα δημιούργησες? Ποιος φταίει? Ποιον να κατηγορήσω? Ποιον? Ερωτηματικά πολλά Η απάντηση φοβάται να γραφτεί Σαν να ξέρει ποιον θα πληγώσει Σαν να ξέρει οτι δεν πρέπει να ακουστεί και κρύβεται Και όμως βαρέθηκα την σιωπή Βαρέθηκα εκείνη την σιωπή όταν όλοι τολμούν Εγώ πότε θα τολμήσω? Πότε? Αν ξέρει το μυαλό μου ας το πει στην ψυχή μου Ακομη μια αφορά σαν άδειο δοχείο είμαι Κάποτε πρέπει να γεμίσω Κάποτε πρέπει να γίνω αυτή που έχω προοριστεί να γίνω Πότε είναι αυτό το κάποτε? Πότε? Γεμάτο σκάρτες ελπίδες και πάλι αναπνέω Κάτι από βρεγμένο χώμα Κάτι που θυμίσει αποσύνθεση Μια γνώριμη γεύση αίματος υπάρχει πάνω στα χείλια μου Το αίμα γλιστρά αργά και αθόρυβα Θυμίζω άραγε και εγώ όντως κάτι από αίμα? Χάνομαι και ξεχνιέμαι τόσο εύκολα? Περιμένω εκείνη την στιγμή που θα γίνω κάτι σταθερό Αίμα δεν θέλω να είμαι άλλο πια Σαν τα όνειρα χάνομαι Εκείνα τα απατηλά Εκείνα τα θολά Εκείνα που χάνονται Χάνομαι Χάθηκα Ξεχάστηκα Και κανείς δεν είπε ένα αντίο Ή ίσως να είπε και να μην το άκουσα Ή ίσως να μην το είπε κανείς ποτέ... ΑΝΤΙΟ.... και ας το λέω εγώ η ίδια στον εαυτό μου...